Metody połączenia

Większość prac związanych z instalacją instalacji rurowej lub hydraulicznej wymaga wykonania niezawodnych, szczelnych połączeń, a większość instalacji rurowych wymaga mechanicznego wsparcia przeciw grawitacji i innym siłom (takim jak obciążenia wiatrem i trzęsienia ziemi), które mogą zakłócić instalację. W zależności od technologii i zastosowania połączenia , wystarczające mogą być umiejętności podstawowe lub mogą być wymagane umiejętności specjalistyczne i licencja zawodowa.

Łączniki

Łączniki łączą lub mocują dwa lub więcej obiektów. Chociaż zwykle służą do mocowania rur i kształtek do mechanicznych wsporników w budynkach, nie łączą rur ze sobą. Łącznikami powszechnie stosowanymi w orurowaniu są śruby dwustronne z nakrętkami (zwykle z pełnym gwintem, z dwiema ciężkimi, sześciokątnymi nakrętkami); śruba maszynowa i nakrętka; lub aktywowany proszkowo element złączny (PAT) (zwykle gwóźdź lub kołek gwintowany, wbity w beton lub mur).

Rura gwintowana

Gwintowana rura ma gwint na jednym lub obu końcach do montażu. Rura stalowa jest często łączona za pomocą połączeń gwintowych; stożkowe gwinty są wycinane na końcu rury, uszczelniacz jest nakładany w postaci masy uszczelniającej lub taśmy uszczelniającej (znanej również jako taśma PTFE lub teflonowa), a rurę wkręca się w gwintowany łącznik za pomocą klucza do rur.

Gwintowana rura stalowa jest szeroko stosowana w budynkach do transportu gazu ziemnego lub paliwa propanowego i jest popularnym wyborem w systemach tryskaczy przeciwpożarowych ze względu na swoją odporność na uszkodzenia mechaniczne i wysokie ciepło. Gwintowana rura stalowa może być nadal stosowana w miejscach o wysokim poziomie bezpieczeństwa, ponieważ jest bardziej odporna na wandalizm, trudniejsza do usunięcia, a jej wartość złomu jest niższa niż miedzi lub mosiądzu.

w starszych instalacjach podobnie stosowano mosiężną rurę gwintowaną, która była uważana za lepszą od stali do wody pitnej, ponieważ była bardziej odporna na korozję.

Montaż gwintowanej rury stalowej wymaga umiejętności i planowania, aby umożliwić skręcenie ze sobą odcinków rur po kolei. Większość systemów rur gwintowanych wymaga użycia strategicznie rozmieszczonych łączników rurowych w końcowym montażu. Gwintowana rura stalowa jest ciężka i wymaga odpowiedniego mocowania do powierzchni podparcia. Pomimo grubych ścian stalowa rura nie jest już preferowana do transportu wody pitnej, ponieważ korozja może powodować wyciek, szczególnie w połączeniach gwintowanych, a osady na powierzchniach wewnętrznych ostatecznie ograniczą przepływ.

Spawanie rozpuszczalnikowe

Rozpuszczalnik jest nakładany na rury PVC, CPVC, ABS lub inne plastikowe rurki w celu częściowego rozpuszczenia i stopienia sąsiednich powierzchni rur i kształtek. Do łączenia rur i kształtek wykonanych z tego samego (lub kompatybilnego) materiału zwykle stosuje się spawanie rozpuszczalnikowe ze złączem tulejowym.

W przeciwieństwie do spawania metali spawanie rozpuszczalnikowe jest stosunkowo łatwe (chociaż należy zachować ostrożność, aby wykonać niezawodne połączenia). Rozpuszczalniki zwykle stosowane do tworzyw sztucznych są zwykle toksyczne i może być rakotwórczy i łatwopalny, wymagając odpowiedniej wentylacji.

Lutowanie

Aby wykonać połączenie lutowane, na tuleję wewnętrzną złącza nakłada się strumień chemikaliów, a rurkę wprowadza się. Złącze jest następnie ogrzewane za pomocą palnika gazowego na propan lub MAPP, lut jest nakładany na ogrzewane złącze, a stopione lut jest wciągane do złącza przez działanie kapilarne, gdy strumień odparowuje. „Pocenie się” to termin czasami używany do opisania lutowania połączeń rurowych.

Tam, gdzie w krótkim czasie trzeba wykonać wiele połączeń (takich jak instalacja hydrauliczna nowego budynku), lutowanie jest szybszym i tańszym połączeniem stolarki niż złączki zaciskowe lub kielichowe. Potrzebny jest pewien poziom umiejętności, aby szybko wykonać szereg niezawodnych połączeń lutowanych. Jeśli resztki topnika zostaną dokładnie oczyszczone, lutowanie może zapewnić długotrwałe połączenie przy niskim koszcie. Jednak zastosowanie otwartego płomienia do ogrzewania połączeń może stanowić zagrożenie pożarowe i zdrowotne dla mieszkańców budynku i wymaga odpowiedniej wentylacji.

Mosiężnictwo

Lutowanie jest procesem łączenia termicznego, w którym dwa kawałki metalu nieszlachetnego są połączone stopionym metalem lutowniczym, który jest wciągany między nimi przez działanie kapilarne. Proces ten można wykorzystać do łączenia większości metali i stopów powszechnie stosowanych w inżynierii. Lut lutowniczy ma wysoką temperaturę topnienia, która jest jednak niższa niż temperatura topnienia łączonych metali. Lutowanie może łączyć rury, pręty i elementy metalowe, które ściśle przylegają do siebie bez dużych szczelin; może nawet łączyć węglik wolframu, ceramikę i podobne materiały niemetaliczne.

Dobrze lutowane połączenia są tak mocne, jak ich elementy z metalu macierzystego i mogą wytrzymać wymagającą obsługę. Dzięki gładkim, zgrabnym filetom mają dobrą przewodność elektryczną.

Spawalniczy

Spawanie metali różni się od lutowania i lutowania twardego tym, że złącze jest wykonane bez dodawania materiału o niższej temperaturze topnienia (np. Lutu); zamiast tego rura lub materiał rurki są częściowo stopione, a łączniki i rury są bezpośrednio stopione. Zasadniczo wymaga to, aby orurowanie i złączka były z tego samego (lub kompatybilnego) materiału. Wymagana jest umiejętność wystarczającego stopienia złącza, aby zapewnić dobre połączenie, nie deformując ani nie uszkadzając łączonych elementów.

Prawidłowo spawane połączenia są uważane za niezawodne i trwałe. Spawanie rur jest często wykonywane przez specjalnie licencjonowanych pracowników, których umiejętności są okresowo sprawdzane. W krytycznych zastosowaniach każde złącze jest testowane metodami nieniszczącymi. Ze względu na wymagane umiejętności, spawane złącza rurowe są zwykle ograniczone do aplikacji o wysokiej wydajności, takich jak budowa statków, oraz w reaktorach chemicznych i jądrowych.

Odpowiednia wentylacja jest niezbędna do usuwania oparów metalu z operacji spawalniczych i należy nosić osobiste wyposażenie ochronne. Ponieważ wysokie temperatury podczas spawania mogą często generować intensywne światło ultrafioletowe, w celu ochrony oczu należy stosować ciemne okulary ochronne lub pełne osłony twarzy. Należy również przedsięwziąć środki ostrożności, aby uniknąć pożarów wywołanych przez bezpańskie iskry i gorące resztki spawalnicze.