Złączki rurowe

Złączki zaciskowe

Złączki zaciskowe (czasami nazywane „złączkami tulei blokujących”) składają się ze stożkowego, wklęsłego gniazda stożkowego; wydrążony, cylindryczny pierścień ściskany (czasami nazywany okucią); oraz nakrętkę kompresyjną, która jest nakręcona na korpus złączki i dokręcona, aby zapewnić szczelne połączenie. Zazwyczaj są one wykonane z mosiądzu lub tworzywa sztucznego, ale można zastosować stal nierdzewną lub inne materiały.

Chociaż połączenia kompresyjne są mniej trwałe niż połączenia spocone, można je łatwo zainstalować za pomocą prostych narzędzi. Jednak montaż trwa dłużej niż połączenia spocone i czasami wymagają ponownego dokręcenia, aby zatrzymać powolne wycieki, które mogą się z czasem pojawić. Z powodu tego możliwego wycieku są one ogólnie ograniczone do dostępnych miejsc (takich jak zlew kuchenny lub łazienkowy) i są zabronione w miejscach ukrytych, takich jak wnętrza ścian.

Złączki kielichowe

Złączek rozszerzanych nie należy mylić ze złączami kompresyjnymi, z którymi zazwyczaj nie są one zamienne. Bez pierścienia ściskającego używają zamiast tego stożkowego połączenia stożkowego. Do powiększania rurki do stożkowego kształtu dzwonu stożkowego 45º pasującego do wystającego kształtu złączki kielichowej stosuje się specjalistyczne narzędzie do rozszerzania. Nakrętka kielichowa, która została wcześniej zainstalowana nad rurą, jest następnie dokręcana nad złączką, aby ściśle zsunąć zwężające się powierzchnie. Złącza kielichowe są zwykle wykonane z mosiądzu lub tworzywa sztucznego, ale można zastosować stal nierdzewną lub inne materiały.

Chociaż połączenia kielichowe są pracochłonne, są trwałe i niezawodne. Uważane za bardziej bezpieczne przed wyciekami i nagłymi awariami, są stosowane w hydraulicznych układach hamulcowych oraz w innych aplikacjach wysokociśnieniowych i niezawodnych.

Złączki kołnierzowe

Złączki kołnierzowe są zwykle stosowane do połączeń z zaworami, przyrządami lub dyszami urządzeń. Dwie powierzchnie są ściśle połączone ze sobą za pomocą gwintowanych śrub, klinów, zacisków lub innych środków przykładających dużą siłę ściskającą. Chociaż między kołnierzami można zainstalować uszczelkę, uszczelnienie lub o-ring, aby zapobiec wyciekowi, czasami można użyć tylko specjalny smar lub wcale (jeśli powierzchnie współpracujące są wystarczająco dokładnie uformowane). Chociaż złącza kołnierzowe są nieporęczne, sprawdzają się w wymagających zastosowaniach, takich jak duże sieci wodociągowe i systemy hydroelektryczne.

Kołnierze są oceniane na ciśnienie 150, 300, 400, 600, 900, 1500 i 2500 funtów lub ciśnienie 10, 15, 25, 40, 64, 100 i 150 barów . Dostępne są różne typy kołnierzy, w zależności od konstrukcji. Kołnierze stosowane w orurowaniu (kryza, gwintowane, nasuwane, zaślepiające, szyjki spawane, kielichy, połączenia zakładkowe i redukcyjne) są dostępne z różnymi okładzinami, takimi jak połączenie podniesione, płaskie i pierścieniowe.

Kołnierze nasuwane są nasuwane na rurę i przyspawane, aby zapewnić wytrzymałość i zapobiec wyciekom. Kołnierz ten jest tańszy niż szyjka spawana i wymaga mniejszej dokładności podczas przycinania rury na odpowiednią długość. Ślepe kołnierze służą do odcinania instalacji rurowej lub otwierania, jednocześnie umożliwiając łatwy dostęp w celu kontroli.

Kołnierz szyjki spawu jest połączony z systemem rur za pomocą zgrzewania doczołowego. Chociaż jego długa szyjka (lub piasta) sprawia, że ​​jest drogi, zmniejsza naprężenia mechaniczne na rurociągach, rozkładając naprężenia między podstawę kołnierza a ścianą spoiny. Turbulencje i erozja są zmniejszone dzięki dopasowanemu rozmiarowi rury i kołnierza.

Kołnierz kielichowy wygląda podobnie do kołnierza wsuwanego, ale jego otwór jest wpuszczany w otwór w celu przyjęcia rury. Spoina pachwinowa wokół piasty kołnierza mocuje kołnierz do rury, z spoiną interwałową dodawaną w zastosowaniach wymagających dużych naprężeń. Najczęściej stosuje się go w systemach wysokociśnieniowych, takich jak przewody hydrauliczne i parowe.

Kołnierz zakładkowy jest podobny do wsuwanego, z miejscem na przecięciu otworu i powierzchni czołowej kołnierza na końcówkę zakładki. Powierzchnia końcówki jest zgodna z powierzchnią uszczelki kołnierza. Jest stosowany tam, gdzie sekcje rurociągów muszą być szybko i łatwo zdemontowane w celu kontroli lub wymiany.

Armatura mechaniczna

Producenci tacy jak Victaulic i Grinnell produkują złączki zaciskowe, które zastępują wiele połączeń kołnierzowych. Łączą się one z końcem odcinka rury za pomocą obwodowych rowków wciśniętych (lub wyciętych) wokół końca łączonej rury. Są szeroko stosowane na większych rurach stalowych i mogą być również stosowane z innymi materiałami.

Główną zaletą tych łączników jest to, że można je instalować po przycięciu rury na długość w terenie. Pozwala to zaoszczędzić czas i znaczne koszty w porównaniu do połączeń kołnierzowych, które muszą być przyspawane fabrycznie lub w terenie do segmentów rur. Jednakże połączenia mechanicznie mocowane są wrażliwe na naprężenia szczątkowe i naprężenia spowodowane przez różne metale i zmiany temperatury.

Rowkowana złączka, znana również jako złączka rowkowana, składa się z czterech elementów: rowkowanej rury, uszczelki, obudowy sprzęgła oraz nakrętek i śrub. Rowek jest wykonany przez formowanie na zimno (lub obróbkę mechaniczną) rowka na końcu rury. Uszczelka objęta obudową złącza jest owinięta wokół dwóch końców rury, przy czym złącze wchodzi w rowek; śruby i nakrętki są dokręcane za pomocą klucza nasadowego lub udarowego. Zainstalowana obudowa sprzęgła otacza uszczelkę i wchodzi w rowki wokół rury, tworząc szczelne uszczelnienie w samohamownym złączu rurowym. Istnieją dwa rodzaje połączeń rowkowanych; elastyczne sprzęgło pozwala na ograniczony ruch kątowy, a sztywne sprzęgło nie pozwala na ruch i może być stosowane tam, gdzie wymagana jest nieruchomość połączenia (podobna do połączenia kołnierzowego lub spawanego).

Złącza zaciskane lub tłoczone

Połączenia zaciskane lub wciskane wykorzystują specjalne łączniki, które są trwale przymocowane do rur za pomocą zasilanego zacisku. Złączki wyprodukowane z fabrycznie zamontowanym uszczelniaczem ślizgają się po łączonych rurach. Wysokie ciśnienie służy do odkształcania złączki i dociskania szczeliwa do wewnętrznej rurki, tworząc szczelne uszczelnienie.

Zaletami tej metody są trwałość, szybkość, schludność i bezpieczeństwo. Niektóre złączki zaciskane są przeznaczone do stosowania z rurkami miedzianymi, bez konieczności stosowania topnika lub wypełniacza. Połączenie można wykonać, nawet gdy rurka jest mokra. Chociaż złączki zaciskane nadają się do rur do wody pitnej i innych systemów ciepłej i zimnej wody (w tym do centralnego ogrzewania), są znacznie droższe niż złączki spocone.

Złączki zaprasowywane z profilami V i M (V Contour i M Contour) ze stali nierdzewnej, stali węglowej i miedzi są bardzo popularne w Europie, a kilku producentów, takich jak Viega, Gebrit, Swiss Fittings i ISOTUBI, dystrybuuje złączki zaciskowe zależne od systemu. W porównaniu do innych typów połączeń, złączki zaprasowywane mają tę zaletę, że zapewniają szybkość instalacji i bezpieczeństwo. Prasowanie złączek ze stali nierdzewnej można zakończyć w ciągu 5 sekund przy użyciu odpowiedniego sprzętu. Główne prasowanie łączników do rur lub innych łączników odbywa się za pomocą elektrycznych pras, jednak dostępne są również mechaniczne prasy. Większość głównych marek ma ponadto plastikowy poślizg na końcu złączek zaprasowywanych, co pozwala na łatwą identyfikację, czy złączki zaprasowywane zostały bezpiecznie zainstalowane. Ponadto w instalacji nie stosuje się spawania, dlatego na liniach gazowych należy zainstalować złączki zaprasowywane, posiadające odpowiedni certyfikat regionalny. Złączki zaprasowywane ze stali nierdzewnej i stali węglowej mogą utrzymać ciśnienie do 16 barów.

Prowadzone złączki piast

Rurociągi żeliwne były tradycyjnie wykonane z jednym końcem czopowym (gładkim) i jednym końcem gniazdowym lub piastowym (w kształcie miseczki). Podczas użytkowania czop jednego segmentu został umieszczony w gnieździe poprzedniego, a pierścień dębu został wciśnięty do stawu za pomocą żelazka doszczelniającego. Następnie pozostała część piasty została wypełniona. Najlepiej byłoby to zrobić, wlewając stopiony ołów , umożliwiając jego zestalenie i mocno wbijając go za pomocą narzędzia doszczelniającego. Jeśli nie było to możliwe ze względu na położenie lub inny czynnik, złącze można alternatywnie wypełnić wełną ołowiową lub liną mocno upakowaną po jednej warstwie.

Łączniki gumowe

Żeliwne łączniki DWV są nadal stosowane w konstrukcjach premium, ponieważ tłumią one hałas przepływających przez nie ścieków, ale dziś rzadko są łączone z tradycyjnymi połączeniami ołowianymi. Zamiast tego rury i kształtki z połączeniami gładkimi (bez dzwonów) są ze sobą połączone i zaciśnięte specjalnymi gumowymi złączkami tulejowymi (lub „bez piast”). Gumowe tuleje są osłonięte zaciskami ze stali nierdzewnej, które dociskają gumę do wykonać szczelne uszczelnienie wokół rur i kształtek. Chociaż materiały nie są tanie, są trwałe (guma to zazwyczaj neopren lub PCW).

Zaletą elastycznych łączników gumowych jest to, że mogą one przenosić małe niewspółosiowości i mogą być lekko zgięte w celu montażu w ciasnych miejscach. W razie potrzeby złącza można później zdemontować, a armaturę i rurę można ponownie skonfigurować; jednak często nie stosuje się ponownie zacisków i gumowych tulei.