Jak idzie spawanie? Radiografia ci powie

Badania radiograficzne (RT), znane również jako radiografia przemysłowa, to krytyczna dyscyplina w dziedzinie badań nieniszczących.Jego głównym zastosowaniem jest wykrywanie makroskopowych wad geometrycznych w obrabianych przedmiotach.W zależności od specyficznych cech, RT można podzielić na różne metody, takie jak rentgenowska tomografia komputerowa (X-CT), radiografia komputerowa (CR) i konwencjonalna radiografia.

Konwencjonalna radiografia, wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie generowane przez lampę rentgenowską lub promienie gamma z izotopu promieniotwórczego do penetracji przedmiotu obrabianego, jest szeroko stosowaną nieniszczącą metodą testowania, w której jako nośnik zapisu wykorzystuje się kliszę.Jest to najbardziej podstawowa i najszerzej stosowana technika w badaniach radiograficznych i stanowi znaczną część profesjonalnego szkolenia w tej dziedzinie.

Zasada konwencjonalnej radiografii

Promienie rentgenowskie lub promienie gamma, zdolne do przenikania materiałów nieprzezroczystych gołym okiem, naświetlają kliszę używaną do zapisywania informacji.Podobnie jak w przypadku zwykłego światła, promienie te powodują, że halogenek srebra w warstwie emulsji filmu wytwarza obraz utajony.Ponieważ materiały o różnych gęstościach pochłaniają promieniowanie rentgenowskie w różnym stopniu, energia promieni rentgenowskich docierających do różnych części filmu jest różna.Ta różnica w energii powoduje różnice w gęstości wywoływanego filmu, umożliwiając identyfikację defektów poprzez różnice w ciemności.

Kiedy promienie rentgenowskie przechodzą przez przedmiot obrabiany, intensywność transmisji różni się w obszarach uszkodzonych i zdrowych.W rezultacie na filmie pojawiają się odpowiednie zmiany w ciemności.Obserwując wywołany film, inspektorzy radiografii mogą zidentyfikować lokalizację i charakter defektów na podstawie różnic w ciemności.

Ta metoda jest odpowiednia do kontroli połączeń spawanych przy użyciu różnych metod spawania w konstrukcjach stalowych.Może być również używany do badania elementów odlewanych ze staliwa oraz, w szczególnych przypadkach, do wykrywania spoin pachwinowych lub innych złożonych elementów konstrukcyjnych.

Zalety i ograniczenia konwencjonalnej radiografii

Zalety konwencjonalnej radiografii obejmują:

Wizualne wyświetlanie defektów: konwencjonalna radiografia wykorzystuje kliszę jako nośnik zapisu, co pozwala na dokładną identyfikację charakterystyki wady, ilości, rozmiaru i lokalizacji poprzez obserwację kliszy.

Wysoki wskaźnik wykrywania defektów z lokalnymi różnicami grubości: Ma wysoki wskaźnik wykrywalności defektów, takich jak porowatość i wtrącenia żużla.

Zdolne do wykrywania wymiarów długości i szerokości odpowiednio na poziomie milimetrowym i submilimetrowym lub nawet mniejszych, praktycznie bez dolnej granicy grubości wykrywania.

Ma zastosowanie do szerokiej gamy materiałów, w tym stali, tytanu, miedzi i aluminium.Metoda jest skuteczna niezależnie od kształtu próbki lub chropowatości powierzchni i nie ma na nią wpływu wielkość ziarna materiału.

Ograniczenia konwencjonalnej radiografii obejmują:

Na wykrywanie defektów typu pęknięcie ma wpływ kąt penetracji i nie jest w stanie wykryć defektów cienkowarstwowych w prostopadłym kierunku promieniowania, takich jak rozwarstwienie w blachach stalowych.

Górna granica grubości, którą można skontrolować, jest określona przez moc przenikania promieniowania.

Konwencjonalna radiografia wiąże się ze stosunkowo wysokimi kosztami kontroli i wolniejszymi prędkościami testowania.

Promieniowanie stwarza zagrożenie dla zdrowia, powodując konieczność stosowania środków ochronnych.

Podsumowując, badania radiograficzne (RT) odgrywają istotną rolę w produkcji rur spawanych.Wykorzystując konwencjonalną radiografię, producenci mogą dokładnie wykrywać i oceniać defekty w rurach, zapewniając jakość i bezpieczeństwo produktów końcowych.Pomimo pewnych ograniczeń i względów bezpieczeństwa, konwencjonalna radiografia pozostaje szeroko stosowaną i skuteczną techniką badań nieniszczących w przemyśle.